Τελικά υπάρχει θεραπεία για τον καρκίνο; (μέρος δεύτερο)

Στο προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφερθεί σε θεραπείες του καρκίνου που έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς και στο γεγονός ότι οι θεραπείες αυτές δεν ενσωματώνονται στα συστήματα υγείας για την καταπολέμηση του καρκίνου. Στο σημερινό άρθρο θα συνεχίσουμε τη συγκέντρωση τέτοιων δημοσιευμάτων καθώς ο αριθμός τους ξεπερνάει τη συνήθη έκταση ενός μόνο άρθρου. Παραθέτουμε, λοιπόν, μερικές ακόμη έρευνες στη συνέχεια:

Το 2007 ο Έλληνας καθηγητής Ευάγγελος Μιχελάκης ανακάλυψε το φάρμακο αντιμετώπισης του καρκίνου αποδεικνύοντας με επανηλημένες έρευνες ακόμη και σε ανθρώπινους ιστούς, την εξαφάνιση όγκων σε διάφορα ζώα, αλλά οι φαρμακοβιομηχανίες αρνήθηκαν να το αναγνωρίσουν λόγω της φτηνής παραγωγής και κυκλοφορίας του συγκεκριμένου φαρμακευτικού σκευάσματος.

Στο Μόντρεαλ ο ελληνικής καταγωγής Δρ Ευάγγελος Μιχελάκης, καθηγητής Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα ανακάλυψε ότι το φαρμακευτικό σκεύασμα "DCA", που ήδη χρησιμοποιείται για άλλες ασθένειες, ίσως να αποτελεί το κλειδί της νέας αντιμετώπισης του καρκίνου. «Το φάρμακο αυτό δεν εξοντώνει τα προσβεβλημένα κύτταρα, αλλά τα επαναπρογραμματίζει.»

Το ενθαρρυντικό με τη χρήση του συγκεκριμένου φαρμάκου είναι, ότι αντίθετα με άλλες θεραπείες, όπως τη χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία, κατά τη διάρκεια της αγωγής δεν αλλοιώνονται όλα τα κύτταρα του οργανισμού, καθώς το φάρμακο στοχεύει μόνο στα προβληματικά μιτοχόνδρια των καρκινικών κυττάρων.

Ο Δρ Μιχελάκης με την ομάδα του προσπάθησαν να βρουν πόρους χρηματοδότησης για τα πειράματα με το DCA από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα και από δωρεές του κόσμου, καθώς οι φαρμακοβιομηχανίες με ένα απίστευτο κυνισμό έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους όχι απλώς για να σταματήσουν την ανάπτυξη της έρευνας αλλά και για να την υπονομεύσουν, εμποδίζοντας παράλληλα με κάθε τρόπο την εξάπλωση της είδησης. Όσες φορές επιχείρησαν κάποιοι δημοσιογράφοι - ερευνητές να επαναφέρουν στην επικαιρότητα το θέμα ή να εκμαιεύσουν κάποια δήλωση από τους φαρμακοβιομήχανους η απάντηση τους ήταν πως "δεν ενδιαφέρονται".

Θυμόμαστε επίσης τον 16χρονο μαθητή από το Κάλγκαρι, στο δυτικό Καναδά, ο οποίος τιμήθηκε για την έρευνά του για μια αντικαρκινική θεραπεία στην οποία νανοσωματίδια χρυσού εγχύονται στον όγκο και θερμαίνονται, σκοτώνοντας τα καρκινικά κύτταρα. Ο Αρτζούν Νάιρ συνέβαλε στην ανάπτυξη αυτής της θεραπείας μέσω φωτοθερμίας, καταδεικνύοντας ότι μια αντιβιοτική ουσία (η 17-AAG) μπορεί να επιτρέψει να ξεπεραστούν οι αμυντικοί μηχανισμοί των καρκινικών κυττάρων ενάντια στα νανοσωματίδια και να καταστήσει πιο αποτελεσματική τη θεραπεία.

Επιπλέον η βιομηχανία του καρκίνου, εξαπέλυσε ένα παράνομο και ανήθικο πόλεμο κατά του Δρ Stanislaw Burzynski για χρόνια, προσπαθώντας να τον σταματήσει από το να σώζει τις ζωές των καρκινοπαθών με το να χρησιμοποιεί την επαναστατική κατοχυρωμένη με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας θεραπεία του, η οποία χρησιμοποιεί μια φυσική και μη-τοξική ουσία που ονομάζεται αντινεοπλαστόνιο.

Οι ασθενείς του Δρ Burzynski έχουν θεραπευτεί συνήθως από τελειωτικούς καρκίνους, (στο τελευταίο στάδιο) μέσω της συγκεκριμένης θεραπείας. Ωστόσο το FDA και οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες έχουν συνεχώς και συστηματικά προσπαθήσει να δυσφημίσουν και να τιμωρήσουν έναν άνθρωπο ο οποίος με μοναδικό σκοπό στην ζωή του έχει αναπτύξει και τελειοποιήσει μια μη τοξική θεραπεία για την ασθένεια του 20ου αιώνα.

Ωστόσο, υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που πιστεύει πως η μοναδική υπαρκτή θεραπεία για τον καρκίνο είναι η χημειοθεραπεία και για αυτό το λόγο δεν χρησιμοποιείται και κάποια άλλη από τα συστήματα υγείας. Δεν μπορούμε να αντικρούσουμε αυτή την άποψη καθώς δεν υπάρχουν τεκμήρια της επιτυχίας των παραπάνω πρακτικών στον ευρύτερο πληθυσμό, εφόσον δεν εφαρμόζονται.

Παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιριών ούτε και να υποστηρίξει αποδεδειγμένα ότι όλες αυτές οι έρευνες δεν αποτελούν θεραπείες αναμασώντας το επιχείρημα πως «αν ήταν θεραπείες δε θα σταματούσε την εφαρμογή τους κανένα συμφέρον».

Θα τελειώσω το άρθρο αυτό εκφράζοντας μια προσωπική μου απορία και ελπίζοντας αυτή να αποτελέσει εφαλτήριο για μια διαφορετική ματιά από όλο τον κόσμο πάνω στο ζήτημα της θεραπείας του καρκίνου. 

Η απορία μου είναι η εξής: Έχετε υπ' όψιν σας κανέναν μεγάλο πολιτικό, "διεθνιστή," μεγιστάνα, κάποιον μασόνο ή τέλος πάντων κάποιον της "ελίτ" των "πεφωτισμένων" να πέθανε από καρκίνο τα τελευταία χρόνια;

Γράφει η Δήμητρα Τσιλιμίγκρα, 

απόφοιτη Νοσηλευτικής Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών,

για το InVeria.gr

 (www.dimimed.blogspot.gr)